زندگی دوباره
|
همه ما زندگی میکنیم و همه ما زندگی میکنیم زندگی میکنیم ... زندگی میکنیم ... و باز هم زندگی میکنیم ... بگزار خودم را بگویم سالهاست که زندگی میکنم. ولی چگونه زندگی میکنم؟ به چه دلیل زندگی میکنم؟ و در پایان کار زندگی را چگونه ادامه خواهم داد؟ زندگی کردن را دوست دارم یا خود خودم را؟ منظورم را فهمیدی حتما. پس باید زندگی را برای خودم تعریف کنم. همه چیز در ابتدا به تعریف نیاز دارد. از جملات پر از اصطلاح خوشم نماید. من به زبان خودم زندگی را تعریف میکنم. زندگی من و هر انسان دیگری این است: پیوندی بین من و خدا مانند یک طناب مانند یک نخ مانند یک نخ حساس همه ما این اتصال را داریم و این پیوند از ازل در هر انسانی وجود داشته و حال که زنده ام اختیار زندگی به دست خودم است که این پیوند را قوی تر کنم و عمق بدهم و یا متاسفانه آن را سست و سست کنم و یا شاید مثل اکثر مردم با آن بازی کنم آری بازی ؛ همه ما انسانها اهل بازی هستیم میپرسی چرا ؟ بیشتر فکر میکنم وقتی کسی جز خدارا اطراف خود نمیبینم به پیوند خود با او ایمان می آورم ولی گاه گاه میشود که دیگر به قول خود عمل نمیکنم از خودم متاسفم ولی یک چیز را صادقانه به او میگویم میگویم که میدانم چقدر بزرگواری و چقدر توانمند و چقدر مهربان و قدرتش را داری و چیزی و مشکلی نیست که من داشته باشم و خدای من از آن بیخبر باشد و خدای من نتوتند آن را برای من حل کند شاید برای همین است که تا به حال مرا تنها نگذاشته و همه جا و در مقابل همه مشکلاتم ایستاده پس شما هم بدانید که من به او چه میگویم دوستت دارم خدا . . . لحظه ای هست برای همه ما که در آن لحظه میدانیم و یقین داریم که جز خدا کسی را نداریم. و در آن لحظه نیاز دارم که پیوند من با خدا از همیشه قویتر باشد ولی آیا هست؟ یکی از این لحظه ها که همه از آن ناگریز هستیم و خواهیم رسید لحظه مرگ است میتوانم بگویم که نخواهم مرد؟ برای آن لحظه چه دارم؟ نمی دانم آه احساس میکنم که هیچ ندارم جز آه در آن لحظه ببینم به کجای زندگی رسیده ام شاید آن لحظه همین الان باشد پیوند من چه شده و به کجا رسیده افسوس که باری از شرمندگی را دارم باری از آه یادم باشد که آن لحظه منتظر من است همه ما و من آفریده شده ایم و زنده ایم چون عشق هست امید هست از یک چیز هنوز خوشحالم و آن این است که خدا را دارم و خدا مواظب من است کمک میکند به خدا ایمان و امید و عشق دارم پس میروم خوب و خوب و خوب زندگی کنم البته به کمک خدا (فرزاد)
رهگذر گفت کیستی ؟ صدایی گفت من تو هستم و تو من گفت اینجا چه می کنی؟ گفت آمده ام تا تورا ببرم رهگذر گفت جای برای رفتنم نیست جایم امن است. رهگذر گفت امن نیست چونمن با تو نخواهم بود پرسید چه کنم ؟ گفت دستت را به من بده تا برویم گفت نمی آیم گفت دستت را به من بده تا در تو پر شوم ترسید تردید کرد گفت دست مرا بگیر تا اوج بگیری بزرگ شوی گفت می ترسم بزرگ شوم و در دنیا جای نگیرم گفت دنیا جای تو نیست باید خارج شوی بزرگ شوی گفت نمی توانم قدرتم را چه کنم ؟ گفت قدرت تو منم بیا وقت تنگ است... نگاه کرد گفت بیا برویم که تو بی من هیچی.. جواب نداد نرفت رفت و دور شد بال در آورد سفید شد رنگ از دست داد ولی نور گرفت شاد شد ولی گریست رهگذر نگاه کرد خندید ولی غمگین شد رنگ از دست داد ولی سیاه شد سست شد تکیه ب درخت پیر کرد گفت باید می رفتم درخت گفت برو اگر می خواهی اما نخواهی رفت چون نخواستنت از ته دل است ولی خواستنت از زبان غمت از رو است و شادی از نهان سفیدی تو از ظاهر است و سیاهی از دل پرسید تو کیستی؟ درخت گفت: امید تو رهگذر نگاه کرد درخت نیز مرده بود سست شد افتاد خاک را لمس کرد خاک گفت ننال از من برخیز که من جای تو نیستم پرسید تو کیستی ؟ جوابی نیامد خاک نیز مرده بود رهگذر ترسید تنها ماند با خود گفت می روم ولی کسی نمانده بود گریست و گریست گونه هایش خیس شد اشکهایش به خاک ریخت خاک زنده شد باز هم گریست و گریست جویباری از اشک خود روانه درخت کرد درخت نیز زنده شد جوان شد جوانه زد برگ داد شکوفه کرد خندید رهگذر ادامه داد از ته دل فریاد زد …. ای خدا جوابی آمد آری صدایی گفت: به سوی من بیا ای عزیز ناگهان دست رهگذر را گرفت و.... رهگذر رفت ولی درخت و خاک برای همیشه جوان شدند.... (فرزاد) پایان
|
About
زندگی اتخاب خودمان نیست ولی عشق به زندگی انتخاب خودمان است دوست داشتن عاشق شدن عشق کسی شدن همه از نعمتهای خداست بیاییم زندگی را طوری بسازیم که فردا روز آرزوی زندگی دوباره نداشته باشیم Archivesدی 1390آذر 1390 آبان 1390 مهر 1390 AuthorsفرزادLinks
پرشین سافت
LinkDump
کیت اگزوز ریموت دار برقی کاربران آنلاين:
بازدیدها :
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: